گذران روز و شبم

خدایا، روز و شبم را در حالی سپری می­کنم که کار نیک خود را اندک می­بینم،

 و به گناه خود معترفم، و به خطای خود اقرار دارم.

من چون بر خویشتن ستم کرده ­ام ذلیل و خوارم. کردار من مرا به نابودی افکنده،

و هوای نفسِ من تباهم گردانیده، و شهوات مرا از خوبی ­ها بی­ بهره ساخته است.

اللَّهُمَّ إِنِّی أُصْبِحُ وَ أُمْسِی مُسْتَقِلًّا لِعَمَلِی،

مُعْتَرِفاً بِذَنْبِی، مُقِرّاً بِخَطَایَایَ،

 أَنَا بِإِسْرَافِی عَلَى نَفْسِی ذَلِیلٌ، عَمَلِی أَهْلَکَنِی،

وَ هَوَایَ أَرْدَانِی، وَ شَهَوَاتِی حَرَمَتْنِی.

صحیفه سجادیه، دعای 52، ترجمه محمد مهدی رضایی.